طبیعی یا شیمیایی؟ مسئله این است.

من هم اصلا قصد ندارم قضاوت اخلاقی کنم. فقط وسط بسوز بسوز، ایشون جمله ای عرض کردن که با اون جمله کار دارم. اما قبل از دیدن فیلم کتاب سوزان نگاهی بیندازید به حکم دادگاه ویژه ی ت تا اصلا ببینید با چه کسانی سر و کار دارید:

و اما بعد. همان طور که در فیلم دیده می شود ( و یا شنیده می شود) حاج اقا می فرمایند این کتاب را می سوزانند به نمایندگی از طبی که داروهای شیمیایی میده دست مردم (نقل به مضمون). عارض م خدمت شما که مگه طب سنتی ( یا به قول حاج آقا طب اسلامی یا به قول بعضی طب سنتی-اسلامی) چی میده دست مردم؟ یعنی موادی که از گیاهان و حیوانات و جامدات گرفته می شه و به عنوان دارو دست خلق الله میدن مواد غیرشیمیایی هستند؟ اصلا مگه ماده ی غیرشیمیایی هم داریم؟ تمام موادی که در اطرافمون می بینیم شیمیایی هستند و از حدود 105 عنصر طبیعی ساخته شده اند حالا چه گل گاوزبون باشه چه ال اس دی باشه چه بنگ باشه چه گُل باشه و چه آنتی هیستامین. همه شون از عناصر مختلف شیمیایی ساخته شده اند و بدن انسان در برابر همه ی این مواد مختلف واکنش نشون می ده بدون اینکه نگاه بکنه ببینه این مواد از ریشه ی فلان گیاه گرفته شده باشه یا شاخ کرگدن یا از فلان کارخونه ی دارو سازی.

اتفاقا بد نیس بدونید که خیلی از این داروهای طبیعی نه تنها کمتر از داروهای به قول حاج آقا شیمیایی اثرات جانبی ندارند بلکه بعضی هاشون حتی کشنده هم هستند. کسی از دوستان هست که درباره ی مضرات داروی گیاهی حاصله از خشخاش شکی داشته باشه؟ یا اونی که از گیاه کوکا می گیرن؟ یا خیلی گیاهان دیگه که میشه باهاشون سم درست کرد؟ اما مردم راس میرن چپ میرن میگن داروی گیاهی دیگه! ضرری نداره که. چی چی رو ضرر نداره؟ طرف گل گاوزبون خورده سر از بیمارستان درآورده حالا شما برمیداری سرما می خوری خوددرمانی می کنی. دل پیچه میگیری خود درمانی می کنی. سردرد می گیری خوددرمانی می کنی. اون هم با داروهای گیاهی که کوچکترین اطلاعی از خطرات اونها ندارید.

مردم ما باید بشینن و یه بار درست و حسابی سنگ خودشون رو با این مسئله وا بکنن. یعنی گمان نکنن که چون فلان دارو از گیاه گرفته شده حتما بی ضرر هست و چون فلان دارو از لابراتور اومده حتما اثرات جانبی داره.

***

غیر از مسائل بالا (که البته خیلی هم مهم هستن) نحوه ی فرآورش داروهای گیاهی هست که باس درباره شون حرف بزنم. دوستان باس بدونن که هر گیاه دارویی  هر جایی ش برای داروسازی مناسب نیس. بعضی از گیاهان برگشون به درد دارو می خوره بعضیا ریشه شون بعضیا ساقه شون و یعنی اینکه قضیه خیلی پیچیده تر از اونه که این مدعیان دروغین طب سنتی-اسلامی می گن. البت هر یک از این مواد هم در ساعت و روز مشخصی باس چیده بشن. یعنی مثلا ممکنه برگ یه گل رو باید صبح بچینن و برگ گل دیگه ای رو عصر تا مواد دارویی موجود در اون گل ها در بهترین و مناسب ترین وضعیت باشه. از طرف دیگه بعد از چیدن هم ممکنه کلی عملیات بر روی اونها لازم باشه. مثلا ممکنه بعضی رو باید بلافاصله خشک کنن. بعضی رو توی تاریکی نگه دارن. بعضی رو توی آفتاب و خلاصه. 

***

این وضعیت انقدر پیچیده است که در همون قرن سوم چهارم هجری علم داروسازی در عمل از طب سنتی جدا شد و داروسازها به موارد بالا رسیدگی می کردن. میرفتن دنبال گیاهان دارویی مختلف و در ساعتهای مورد نظر اونها را میچیدن و کارهای لازم رو انجام میدادن و در نهایت در دکه هاشون داروها رو می فروختن به کسانی که نسخه داشتن. این افراد رو صیدلانی یا دارو ساز یا شربت ساز می گفتن (بیرونی یه کتاب جداگانه درباره ی داروسازی یا صیدله داره) . در خود بیمارستانهای اسلامی هم این افراد قسمت جدایی داشتن که کارش فقط و فقط تهیه ی دارو برای مریضها بوده. یعنی می خوام بگم الان حدود 1200 ساله که کار تهیه ی دارو (در همون طب سنتی-اسلامی که من اصلا قبولش ندارم) تخصصی شده.

بعد این اساتید خودشون و اطرافیانشون هم دکتر هستن . هم آزمایشگاه هستن . هم داروساز هستن . چطور همچین چیزی ممکنه؟ مگه یه نفر توی چند تا چیز میتونه استاد بشه؟

خلاصه که همون طور که نیچه گفته: به سراغ اطبای سنتی که میروید شلاق را فراموش نکنید.

از ما گفتن

گوساله و گوساله پرستی در قرن بیست و یکم و نقش موسی (ع) در این میان

شاهکار دیگری از خانه ی ملت

صحنه ای از یک جنگ محاصره ای